วันอังคารที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2558

กินอาหารที่มีประโยชน์ และ ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสอ เพื่อสุขภาพที่ดี


                                                




เซ็นนามบัตรผ่านแดนให้มลสักแผ่นได้ไหม”
ปลัดร่างเตี้ยละลํ่าละลักตอบ “ได้ๆ ได้จ๊ะ” รีบเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งหยิบกระเป๋าถือนามบัตรออกมาเขียนโดยไม่ได้คิดถึงอะไรทั้งนั้น“ของทั้งหมดนี่เป็นของผม ขายบาร์โหนราคาถูก  แล้วเซ็นชื่อเรียบร้อย” กลับมายื่นให้มลฤดีที่รับแล้วใส่กระเป๋าถือของเธอยังไม่ทันตั้งตัว บาร์โหนเด็ก ท่านปลัดโถมเข้าทับร่างมลฤดีอย่างหื่นกระหาย ปากคอสั่นบอก “คราวนี้คุณต้องให้ผมบ้างละนะ”หญิงสาวพยายามขัดขืนขณะท่านปลัดบ้ากามปลุกปลิ้าเป็นพัลวัน เธอแอบดึงผ้าเช็ดหน้าที่เหน็บข้างเอวป้ายยาสลบชนิดรุนแรงไว้แล้วขณะปลัดเผลอ ออกมาโปีะที่จมูกจอมบ้าคลั่งผู้หญิง แล้วปล่อยให้เล้าโลมอย่างเมามันหลับตาปีด้วยความสุขไม่ถึงสองอึดใจหงายผึ่งแผ่หลา มือเท้ากางเหมือนคางคกโดนรถทับมลฤดีนั่งมองภาพที่เธอคิดว่าทุเรศลิ้นดี ทั้งหัวล้านตัวสั้นม่อต้อเพื่อทอดเวลาให้คนติดตาม ที่เธอสังเกตเห็นตอนเข้ามาถามเจ้าหน้าที่ต้อนรับ มีอยู่สองคนหากเดาไม่ผิด เพราะระหว่างจะเข้าลิฟต์มันมองตามตลอด และเป็นไปตามคาด เมื่อลิฟต์เปิดเธอรีบก้าวออก ไอ้สองคนนั่น แทรกตัวอย่างเร็วสวนเข้าทันที

มลฤดีสาวเท้าไปหน้าอพาร์ตเมนต์ อาวุธจอดรถคอยทีอยู่ก่อนแล้วเมื่อหญิงสาวเปิดประตูก้าวขึ้นนั่งเคียงข้าง จึงเหยียบตันเร่งให้รถพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เอ่ยถาม“ได้เรื่องไหม”มลฤดีหัวเราะก่อนตอบ “จะเหลือเหรอะ” แล้วเปิดกระเป๋าถือหยิบแบงก์ใบละพันสามปีก พร้อมสร้อยคอหนักสิบบาท พระเหลี่ยมทองเกือบสิบองค์ซึ่งเหมือนปล้นจากท่าปลัดก่อนจะหนีออกจากห้อง ให้ผัวสุดที่รักดูพลางถาม “ฉันเก่งไหม"อาวุธตอบพร้อมหัวเราะ “เก่งจ้าmuscle” ทั้งสองตะบึงรถออกจากกรุงเทพฯ ทันทีมุ่งตรงยังภาคเหนือ เพราะรู้อีกไม่กี่ชั่วโมงแต่นี้ไปต้องถูกตามล่าแน่นอนขณะคนติดตามท่านปลัดซึ่งขึ้นมาเห็นเจ้านายอยู่ในฐานะหมดสภาพรีบนำล่งโรงพยาบาลใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะแก้ไขจนพื่น ไม่กล้าโวยวายยังให้ทั้งสองที่ใกล้ชิดปิดปากเก็บไว้เป็นความลับแต่เป็นกระทรวงโด่งดังจึงปิดบังบรรดานักข่าวหาได้ไม่ ขึ้นหน้าหนึ่งเกือบทุกฉบับ ปลัดกระทรวงหื่นกามถูกลูบคมจากสาวเซ็กซี่ไฮโซ ลอกคราบหมดตัว สุดท้ายถูกเจ้าหน้าที่บ้านเมืองสอบสวนเลยลึกไปจนถึงปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ

หนำซํ้ารารวยผิดปกติ ถูกศาลตัดสินจำคุกยี่สิบปี ทรัพย์สินหาที่มาไม่ได้ยึดเช้าหลวงทั้งหมดเป็นอันว่านายเอนกที่ก่อกรรมทำเวรต้องมาชดใช้เมื่อแก่ ไปหนึ่งละยังเหลืออีกสอง ที่หนีออกจากกรุงเทพฯ เดินทางเช้าประเทศเพื่อนบ้านแทนที่จะซื้อเพชรพลอยมาขายแม้จะไม่ถูกกฎหมายยังพอทน แต่เขาทั้งสองกลับคิดรวยทางลัด นำยาเสพติดเช้ามาทำลายคนในชาติอันเป็นที่รักของเราทุกคนโดยใช้นามบัตรของปลัดเอนกผ่านด่านมาได้อย่างหวุดหวิด บาร์โหนติดประตู

เนื่องจากเรื่องถูกสอบสวนมันเร็วเกินที่เจ้าหน้าที่จะสั่งระงับยับยั้งได้ทันกับนามบัตรนายเอนกแผ่นนั้น อาวุธอาศัยสมัยยังเที่ยวเตร่ระดับไฮโซ จึงยังพอมืคนรู้จักอยู่มาก ขายทั้งยาบ้า กัญชาแท่ง เฮโรอีน ที่รารวยมหาศาลเป็นยาอี เพราะหายาก เป็นที่ต้องการในหมู่นักเที่ยว รวมไปถึงเยาวชน และคนทุกระดับ เรียกว่าซื้อง่ายขายคล่อง มีเท่าไหร่ไม่พอ ราคาจึงสูงลิบลิ่วแม้เจ้าหน้าที่จะเข้มงวดกวดขันจับกันไม่เว้นเป็นรายชั่วโมง แต่ทั้งอาวุธและมลฤดีคงยังไม,ถึงเวลา จึงลอยนวลอยู่ได้อย่างมีความสุข ซื้อบ้าน
จัดสรรหลังงาม  วิธีติดบาร์โหน ขี่รถคนละคันราคาหลายล้าน จึงเป็นที่เพ่งเล็งจากสายสืบไม่มีงานหรือธุรกิจอย่างใดด้วยกันทั้งสอง แต่รํ่ารวยอีกทั้งความเป็นอยู่ระดับเศรษฐีและ,นั่นแหละอยาก1จะยํ้าอีกครั้ง กรรมมีจริง อาวุธถึงเวลาแล้ว เพราะชะล่าใจคิดว่าตนเองมีพวกมาก หว่านเงินติดสินบนเจ้าหน้าที่ อีกทั้งคนรอบข้างอย่างไม่อั้น จึงรอดทุกครั้งก่อนถูกเข้าจับกุม จะรู้ตัวล่วงหน้าเสมอจากมือปราบหนุ่มคนหนึ่งยศพันเอก ปลอมตัวเข้ามาเป็นคนขับรถซึ่งติดยาบ้างอมแงม ท่านเอาอย่างในละครมาหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็,จัดการ'จน1ได้

บาร์โหนสำเร็จรูป

ออกกำลังกายอย่างไร ให้ชีวิตเป็นสุข

เมนต์กินอยู่หลับนอน อาวุธจึงย้ายมาอยู่เสียทีบ้านมลฤดี และเนืองจากทังคู่ต่างไม่มีงานประจำทำเป็นหลักแหล่ง อาวุธที่เริ่มอายุมากขึ้น อาชีพขายตัวที่เคยทำ จึงต้องเลิกราไปตามลังขารเพราะเด็กรุ่นใหม่ที่เข้ามาประกวดล้นหลาม ให้พวกผู้ดีมีเงินเลือกสรรเรียกใช้บริการมากมายเหมือนดอกเห็ดเฉพาะพวกมักมากในกามนะครับ ท่านผู้มีศีลธรรมละอายต่อบาป1ไม่เกี่ยวส่วนมลฤดี เธอไม่มีงานมานานแล้ว ตั้งแต่ถูกระดมอเปหิออกจากบ้านมา ก็ต้องดิ้นรนขอยืมเงินจากใครต่อใครเพื่อใช้จ่ายประจำวัน จนเริ่ม
เป็นหนี้พอกพูน ทั้งสองต้องอยู่ด้วยกันอย่างแร้นแคนผิดหวัง อาวุธเริ่มออกหัวคิดให้มลฤดีใช้ความสวยหาเงินในทางไม่ชอบ เอ่ยกับเธอระหว่างอยู่กันตามลำพังในห้องที,บ้าน “จะแนะนำให้รู้จักคนหนึ่งเป็นข้าราชการ  บาร์โหนราคาถูก ถ้ามลจับเขาได้รับรองเราสบายไปอีกนาน”เธอหันมาย้อนถามขณะกำลังหวีผมหน้ากระจกเครื่องแป้ง “แน่ใจนะว่ามีเงิน แล้วอายุเท่าไหร่”อาวุธที่นั่งไขว่ห้างบนเตียงนอนยิ้มเล็กน้อยก่อนตอบ “โธ่ ระดับปลัดกระทรวงเชียวแหละ เซ็นอนุมัติแต่ละโครงการคิดเอาเองสิ เท่าไหร่ สิวนหนุ่มหรือแก่ไปกังวลทำไม เธอเพียงแต่หลอกเขา ไม่ได้ให้ไปเป็นเมียมัน หรือนี่คิดจะตีจากกัน”มลฤดีรีบชะงักการแต่งหน้า หันเร็ว
                                           
บาร์โหนนำเข้า


 มาตอบ เพราะรู้อยู่ อาวุธแม้จะผ่านหญิงอื่นมามาก แต่กลับเธอหึงเอาการเชียวแหละเคยถึงกับลงมือแล้วครั้งหนึ่ง เพียงแค่ยิ้มให้คนที่รู้จักกันมาก่อน จึงเลี่ยงบอกที่อยากรู้ “เพราะต้องหาทางไว้ ถ้ายังหนุ่มแน่นจะได้ระวังตัว แต่อายุมากค่อยเบาใจหลอกง่ายหน่อย”อาวุธพยักหน้างึกๆ ก้าวลงจากเตียงเข้ามายืนด้านหลังเอ่ยบอก

“แต่คนนี้ไม่ใช่ธรรมดาเป็นเสือผู้หญิงตัวฉกาจไม่แพ้หนุ่มๆ ผู้ร่วมงานใน กระทรวง เสร็จแกไปแล้วหลายคน ไม่กล้าแอะสักคำ ประกอบบาร์โหน เพราะคงอายหรืออาจกลัวถูกกลั่นแกล้งบังคับให้ออก”

ครั้นมลฤดีบอกตกลงใจจะทำตามอาวุธซึ่งออกหัวคิดอันชั่วร้ายนีจึงพาเธอไปยังร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งที่รู้ว่านายเอนกปลัดกระทรวงที่ตนเอ่ยถึงชอบมานั่งกินมื้อเที่ยง และเป็นไปตามคาด พอผลักประตูเข้าห้องแอร์นายนั่นนั่งอยู่กับพรรคพวกสามสี่คน คงเป็นพ่อค้าที่มาขอความช่วยเหลือนั่นเอง อาวุธเดา ระหว่างพาเมียสาวที่วันนี้ให้เธอแต่งตัวยั่วกิเลสเพศตรงข้ามมากที่สุด ครั้นผ่านโต๊ะของท่านปลัดหัวเถิกครึ่งบ้าน ชํ้าเตี้ยม่อต้ออีกต่างหาก อาวุธหนุ่มอันตรายของสังคมเหลือบลังเกตเห็นนายเอนกมองสะโพกมลฤดีตามจนตาแทบถลนออกนอกเบ้า  บาร์โหนลดหน้าท้อง ถึงโต๊ะว่างจึงต่างลงนั่ง กระซิบบอกเมีย “รับรองงานนี้ไม่พลาด”หญิงสาวย้อนถาม

 “รู้ได้ยังไง ได้รับคำตอบ ตนสังเกตนายห้วเลี่ยนนั่นมองก้นเธอ แถมสูดปากอีกด้วย”

มลฤดีไม่ตอบ เหลือบตาไปมองปลัดมักมากในกาม ส่งโปรยยิ้มให้นิดหนึ่งเป็นการหยั่งเชิง นายเตี้ยแสดงสีหน้าสนใจอยากรู้จักอย่างเห็นได้ชัดมลฤดีจึงกระซิบบอกผัวผู้ร่วมกระบวนการหลอกเหยื่อ “จริงอย่างวุธพูด แกมองฉันตาละห้อยทีเดียว”ไอ้หนุ่มเจ้าเล่ห์หัวเราะเบาและว่า “เดี๋ยวพอพี่ออกไบ่แล้ว คัดการเลยอย่าให้พ้นคืนนี เพราะเงินไม่มีติดตัวแล้วทังสองคน”


บาร์โหน