รู้สึกหิวเล็กๆ อยากจะหาอะไรรองท้องก่อนเช้าทำงาน จึงไปชื้อขนมปังโรลมันเทศยี่ห้อหนึ่งจากร้านค้าสวัสดิการของบริษัทมารับประทาน“โอยหิวจัง...” คุณชาลารินพูดกับตัวเองก่อนเปิดถุงขนมปัง“อม...หอมสุดยอดดดด” คำแรกที่เช้าปาก“อืม...อร่อยยยย’’
คำที่สองตามมา“อออออ” คำที่สามต้องครางด้วยความสงสัย เพราะสิ่งที่เคี้ยวอยู่ในปากเป็นอะไรบางอย่างเหนียวๆ ที่ไม่ใช่เนื้อขนมปังแน่นอน เมื่อคายสิ่งที่เคี้ยวออกมาคุณซาลารินก็ถึงกับร้องแหวะ เพราะสิ่งที่เห็นคือเศษของถุงมือยางยาวประมาณ3 เซนติเมตร“เอ้ย มันจะมืนิ้วมือคนปนมาด้วยรึเปล่าเนึ่ย” คุณซาลารินอดประสาทเสียกับขนมปังที่เหลือไม่ได้ เพราะเคยได้รนข่าวนิ้วมือคนปนในแหนมมาบ้างเหมือนกันหลังจากพิจารณาจนทั่วก้อนขนมปังที่เหลือแล้ว ค่อยเบาใจที่ไม่เห็นเศษซากอะไรเพิ่มเติมอีก แต่จะให้กินต่อคงไม่เอาแน่ด้วยความขยาดและอยากรู้ว่าเศษถุงมือยางมาปนอยู่ในขนมปังได้อย่างไรคุณซาลารินจึงโทรศัพท์ไปตามเบอร์ที่อยู่บนถุง
ชุดถ่วงน้ำหนักราคา แต่ก็ได้คุยกับเพียงระดับเจ้าหน้าที่เพราะเจ้าของโรงงานติดประชุมเจ้าหน้าที่บอกให้คุณซาลารินนำขนมปังที่เหลือไปฝากไว้ที่ร้านค้าสวัสดิการเพื่อจะจัดส่งเจ้าหน้าที่มารับสินค้าไปตรวจสอบ คุณชาลารินหัวไวคิดในใจว่า “ถ้าทำอย่างนี้แล้วฉันจะเหลือหลักฐานอะไรล่ะจ๊ะ” จึงได้แจ้งรายละเอียดของเรื่องที่เกิดฃึนเฟือให้เจ้าของโรงงาน่รีบโทรศัทท์กลับมาหา จนเวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ก็ไม่มีวี่แววใดๆ หาทางออกไม่ได้ ไม่มีใครให้คำตอบ คุณชาลารินจึงได้เขียนเรื่องแจ้งมาปริกษาทิมูลนิธิเฟือผู้บริโภคปัญหาเรื่องผลิตภัณฑ์อาหาร หากติดต่อกับบริษัทผู้ผลิตผู้จำหน่ายแล้วไม่มีคำชี้แจง ไม่มีความคืบหน้าใ,นการแก้ไขปัญหา ผู้บริโภคควรแจ้งเรองร้องเริยนโดยด่วนที่สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (อย.)
หรือสำนักงานสาธารณสุขจังหวัด (สสจ.) ที่ประจำอยู่ทุกจังหวัดของประเทศไทย ยํ้าว่าต้องแจ้งโดยด่วน และเรียกร้องให้เจ้าหน้าที่เร่งตรวจสอบและเรียกเก็บคืนสินค้ากรณีนี้เนื่องจากเวลาผ่านไประยะหนึ่งแล้ว มูลนิธิฯ ได้ดำเนินการส่งจดหมายร้องเรียนแทนผู้บริโภคไปที่ สสจ. ระยอง พร้อมสำเนาถึงบริษัทผู้ผลิต
ที่ถ่วงน้ำหนักทำเอง หลังจากนั้นไม่นานได้ทราบผลการตรวจสอบว่า เกิดจากการที่พนักงานถอดถุงมือยางวางทิ้งไว้ แล้วตกลงไปใส่ในถังผสมขนมปังและถูกเครื่องจักรตีขาดเป็นชิ้นๆ (แสดงว่ามือีกหลายชิ้นที่ไปปนอยู่ในขนมปังก้อนอื่น) ในส่วนของบริษัทนั้นได้ขอยอมรับในความผิดพลาดที่เกิดขึ้น แต่ไม่สามารถเรียกขนมปังกลับได้ เนื่องจากขายสินค้าไปหมดแล้วในส่วนของผู้ร้องเรียนนั้นได้รับความพึงพอใจที่ได้รับคำตอบ (อย่างน้อยก็เป็นการยืนยันว่าเป็นแค่ถุงมือยาง ไม่มีนิ้วมือด้วย) แต่ในส่วนของความผิดนั้นการที่ผู้ผลิตปล่อยให้ถุงมือหลุดเข้าไปเจือปนในขนมปัง จัดอยู่ในข่ายความผิดการผลิตหรือ'จำหน่ายอาหาร1โม่บริสุทธิ้ ตาม พ.ร.บ. อาหาร พ.ศ. 2522 เนื่องจากเป็นการผลิต การจำหน่ายอาหารที่มีสิ่งที่น่าจะเป็นอันตรายแก่สุขภาพเจือปนอยู่ด้วยหรือเป็นการผลิต บรรจุ หรือเก็บรักษาอาหารไว้โดยไม่ถูกสุขลักษณะ ผู้ผลิต ผู้จัดจำหน่ายมีความผิด ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสองปีหรือปรับไม่เกินสองหมื่นบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ ซึ่ง สสจ. อาจใช้มาตรการทางกฎหมายหรือเรียกผู้ประกอบการมาตักเตือนให้ปรับปรุงแก้ไขการผลิตอาหารให้ได้มาตรฐานก็ได้หากพบอาหารหรือยามืปัญหา แจ้งสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาโทรศัพท์สายด่วนที่ 1556 หรือร้องเรียนผ่าน
ถุงทรายถ่วงน้ำหนักซื้อที่ไหน complain@fda.moph.go.thของหมดไม่บอกว่าสั่งเพิ่มได้โฆษณากับเรื่องจริงมักไม่ค่อยไปด้วยกัน จะรู้ว่าอะไรจริงอะไรเท็จก็ต่อเมื่อได้สัมผัสจริงๆ นั่นแหละทางศูนย์พิทักษ์สิทธิผู้บริโภคได้รับเรื่องร้องเรียนจากคุณศรีสมร เธอเล่าว่าประมาณ 3 ทุ่มครึ่งของคืนกันหนึ่ง เธอและคุณสุขสมานเพื่อนสนิทลาวออฟฟิศเดียวกันกำลังหิวโหย เนื่องจากทำงานล่วงเวลาจนข้าวเย็นยังไม่ตกถึงท้อง จึงตัดสินใจเลือกร้านอาหารญี่ปุนยี่ห้อดังในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่งเป็นเป้าหมาย เพราะเห็นว่าร้านอื่นๆ ในห้างทยอยปิดกันหมดแล้ว แต่ร้านนี้ยังเปิดบริการให้นั่งกินไปได้จนถึงสี่ทุ่มกว่า ซึ่งผู้คนก็ยังหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ที่สำคัญคำโฆษณายั่วนํ้าลายว่า“รวมความอร่อยของบุฟเฟ่ต์ซูซิ และชาบู ชาบู สุกี้หม้อ1ไฟ สไตล์ญี่ปุนมาไว้เพื่อบริการคุณด้วยเมนูอาหารสดใหม่กว่า 80 รายการ
ที่ถูกลำเลียงความอร่อยผ่านสายพานให้คุณสามารถรับประทานได้อย่างไม่จำกัดจำนวนราคาแสนคุ้มค่า’’ แม้จะดึก
อุปกรณ์ถ่วงน้ำหนัก แต่ก็ยังมีถึงสามคิวที่ทำให้ต้องนั่งรออยู่ที่หน้าร้านก่อน และเมือคิวมาถึง ได้ที่นั่งพร้อมอุปกรณ์ หม้อสำหรับต้ม จาน ช้อน ตะเกียบ นำจิม และอาหารที่ไหลมาตามสายพาน สองสาวก็ลงมือจัดการอาหารตรงหน้าโดยไม่ยงมือด้วยความหิวเวลาผ่านไปจัก 15 นาที คุณสุขสมานก็เอ่ยปากฃื้นว่า “คุณพี่ฃา หนูว่าอาหารมันน้อยๆ นะ ไอ้ข้าวปันหน้าไข่หวานนี่มันก็วิ่งผ่านหน้าเราไปห้ารอบแล้วมั้ง”“เออ...คุณพี่ก็ว่ามันดูแห้งๆ คงไม่มืใครหยิบ...เอ...แล้วนี่ไม่มีข้าวปันหน้าอื่นเลยหรือไงเนี่ย’’ คุณศรีสมรเห็นด้วยแล้วเธอทั้งดู่ก็เริ่มสังเกตเห็นว่าที่ผ่านไปผ่านมา และผ่านมาผ่านไป มีแต่'หอยปลา เบคอน แล้วก็ผักอีก 3 ชนิดที่ดูแห้งๆ ในจาน ไม่ใช่อาหารสดใหม่กว่า 80 รายการอย่างที่โฆษณาคุณศรีสมรเริ่มอดรนทนไม่ไหว มองไปที่ลูกค้าคนอื่นๆ ก็รู้สึกว่าหลายคนทำสึหน้าเหมือนรอให้อาหารถูกเพิ่มในสายพานมากกว่านี้เหมือนกัน ในที่สุดจึงตัดสินใจถามพนักงานบริการ“น้องๆ ไม่มี'ข้าวปันเลยเหรอ แล้วเขาจะเติมอาหารเมื่อไหร่เนี่ย’’“เอ่อ...พี่อยากได้อะไรคะ”“ข้าวปัน น้อง...ข้าวปัน มีไหม” นํ้าเสียงชักหงุดหงิด“อยู่ชนสองค่ะ พี่จะรับหน้าอะไร เดียวหนูไปเอามาให้”“ชั้นสองมันดีกว่าเราได้ยังไงฟ่ะ” คุณศรีสมรรำพึงในใจก่อนจะโวยออกไปว่า“แล้วพี่จะรู้ไหมนั่นว่ามีหน้าอะไรบ้าง’’“เดียวนะคะ” สิ้นคำ น้องพนักงานก็วิ่งดุ๊กๆ หายไปพักหนึ่งแล้วกลับมาพร้อมกับรายการอาหารให้เลือก
ชุดถ่วงน้ำหนักlazada “พี่ระบุจำนวนตรงหน้ารายการที่พี่ต้องการเลยนะคะ” น้องพนักงานแนะคุณศรีสมรและคุณสุขสมานมองหน้ากันแล้วก็เกิดอาการเคืองขึ้นมาอีกเพราะไม่รู้ว่าอะไรมันคืออะไร เนื่อง'จาก1ไม่1ใช่ผู้เชี่ยวชาญอาหารญี่ปุน สุดท้ายได้แต่สั่งเมนูที่คุ้นเคยและพอนึกหน้าค่าตาออก แต่ปรากฏว่าอาหารที่มาเป็นเหมือนซูซิอันละ 10 บาทที่เลขายเวลาห้างใกล้ปิด
ชุดถ่วงน้ำหนัก
